Zachowywane na dysku pliki nie zawsze zapisywane są na nim w postaci ciągłych bloków danych - zdarza się, że Windows dzieli je na mniejsze części, ponieważ nie znajduje wolnego miejsca, w którym mógłby je wstawić w całości. Wolne obszary na dysku powstają w momencie usuwania plików. Podczas zapisywania nowych system wyszukuje na powierzchni twardego dysku wolne obszary, w których mógłby umieścić zapisywane właśnie dane. Jeżeli w danym punkcie zabraknie miejsca dla wszystkich informacji należących do danego pliku, ich reszta zostaje umieszczona gdzie indziej. Z czasem liczba plików podzielonych na mniejsze fragmenty może znacznie wzrosnąć. Oczywiście, nie giną przy tym żadne z zawartych w nich informacji. Zachowujemy też pełny dostęp do każdego z takich plików, ponieważ system zna dokładne położenie wszystkich fragmentów, z których się one składają. Jednakże przy zbyt wielu plikach podzielonych na mniejsze części dość wyraźnie wzrasta czas potrzebny systemowi na odszukiwanie wszystkich należących do nich informacji - zwiększa się więc czas dostępu do danych. Jeżeli odniesiemy wrażenie, że nasz komputer zwolnił tempo pracy, powinniśmy dokonać defragmentacji jego dysku. Służy do tego dostarczany wraz z Windows program o nazwie Defragmentator dysków, który grupuje informacje należące do poszczególnych plików w bloki. W rezultacie skróci się czas dostępu do wszystkich plików.
Dodajmy, że oprócz dwóch wymienionych programów Windows posiada jeszcze jeden użyteczny mechanizm - moduł rozpoznający stan plików na dysku. Potrafi on określić, czy w danym momencie defragmentacja jest niezbędna, czy też nie. Zanim więc zdecydujemy się na jej przeprowadzenie, powinniśmy wcześniej sprawdzić, czy jest to rzeczywiście konieczne.
No comments:
Post a Comment