jakość dźwięku.

Karty dźwiękowe pozwalają na rejestrowanie i odtwarzanie dźwięku różnej jakości. Im jest ona
wyższa, tym więcej miejsca na dysku zajmują pliki zawierające dźwięk. Na jakość dźwięku wpływają
dwa czynniki: rozdzielczość i częstotliwość próbkowania. Częstotliwość próbkowania, mierzona
w hercach, to liczba próbek dokonywanych podczas nagrywania w ciągu jednej sekundy.
Częstotliwość ta musi być co najmniej dwa razy wyższa od maksymalnej częstotliwości
występującej w próbkowanym sygnale. Zwykłe płyty kompaktowe próbkowane są z częstotliwością 44,1 kiloherca. Najwyższy dźwięk w takim wypadku może więc wynieśc 22,05 kiloherca. Najczęściej wartośc częstotliwości próbkowania podczas nagrywania dźwięku wynosi 22 050 lub
44 100 herców. Jakośc dźwięku nagranego z częstotliwością 22,05 kiloherca odpowiada jakości przeciętnego magnetofonu.
Im wyższa jest rozdzielczośc, tym mniej szumów wkradnie się w nagrywane dźwięki. Płyty kompaktowe nagrywane są przy rozdzielczości 16 bitów, jednak w większości przypadków nagrywanie dźwięku za pomocą komputera odbywa się przy 8 bitach. Problem polega na tym, że wraz ze wzrostem jakości nagrywanego dźwięku, rośnie również rozmiar plików dźwiękowych. Przykładowo 74 minuty muzyki zarejestrowanej na płycie kompaktowej zajmuje około 650 megabajtów. łatwo można więc policzyc, ile miejsca na dysku zajęłaby muzyka ze wszystkich płyt, jakie posiadamy w domu.